دادگاه عالی تصمیم می گیرد که آیا اوکلاهاما باید ریچارد گلاسیپ را اعدام کند یا خیر



پیش نمایش پرونده

توسط امی هاو

در 5 اکتبر 2024
ساعت 12:18 بعد از ظهر

دادگاه عالی اعدام ریچارد گ،یپ را در ماه مه به حالت تعلیق درآورد و با رسیدگی به پرونده وی موافقت کرد. (دپارتمان اصلاحات اوکلاهاما)

در دهه گذشته دو بار دادگاه عالی اوکلاهاما را از اعدام ریچارد گ،یپ منع کرده است. اکنون ایالت به Glossip پیوسته است تا استدلال کند که شواهد تازه کشف شده نشان می دهد که دادستان ها حقوق او را در دادگاه نقض کرده اند. اما حتی با اعتراف نادر اوکلاهاما به اشتباه، هم عالی ترین دادگاه ایالت برای پرونده های جنایی و هم هیئت عفو و آزادی مشروط ایالت درخواست های گلوسیپ را برای تسکین رد ،د. در 9 اکتبر، دو وکیل کل سابق ایالات متحده – ست وا،من، نماینده گ،یپ، و پل کلمنت، نماینده دادستان کل اوکلاهاما – در برابر قضات حاضر خواهند شد تا آنها را متقاعد کنند که محکومیت و حکم اعدام گ،یپ را کنار بگذارند و دستور محاکمه جدید را صادر کنند.

جنتنر دراموند، دادستان کل اوکلاهاما به دادگاه گفت که ایالت به دنبال تبرئه «از طریق فیات (یا اصلاً)» نیست، اما «عدالت با پیشبرد حکم اعدام که ایالت دیگر نمی تواند از آن دفاع کند، اجرا نمی شود».

در سال 1997، بری ون تریس با چوب بیسبال در اتاقی که در آن اقامت داشت در متل خود در اوکلاهما سیتی، جایی که گلوسیپ به ،وان مدیر کار می کرد، کشته شد. جاستین اسنید، یکی دیگر از کارمندان ون تریس، اعتراف کرد که او را در حین استفاده از متابولیک به قتل رسانده است. او در حال گذراندن حبس ابد است. گ،یپ مدعی است که او هیچ نقشی در قتل نداشته و در طول دهه‌هایی که در انتظار اعدام بوده بی‌گناه است.

تنها مدرکی که گلوسیپ را در مرگ ون تریز دخیل می‌داند، شهادت اسنید بود که به‌،وان دست‌ساز در هتل کار می‌کرد. اسنید به هیئت منصفه گفت که گ،یپ تا 10000 دلار به او پرداخت تا ون تری را بکشد. در ازای شهادت او، دادستان به اسنید قول داد که با مجازات اعدام روبرو نخواهد شد.

در سال 2015، دادگاه عالی اعدام گ،یپ (و همچنین اعدام دو مرد دیگر) را در حالی که به چالش کشیدن آنها با پروتکل تزریق مرگبار ،ت رسیدگی می کرد، به حالت تعلیق درآورد. اما قضات با رای 5-4 این چالش را رد ،د.

در ژوئن 2022، یک شرکت حقوقی که توسط قانونگذاران اوکلاهاما استخدام شده بود، گزارشی 259 صفحه ای منتشر کرد که در آن “در مورد صحت محکومیت به قتل و حکم اعدام گ،یپ شک و تردید جدی یافت.” این شرکت به ت،یب «عمدی» «شواهد فیزیکی کلیدی» و «تحقیقات پلیسی ناقص و محدود» از سوی دادستان اشاره کرد.

گ،یپ از دادگاه اوکلاهاما خواست تا محکومیت و حکم او را در سال گذشته کنار بگذارد. او گفت که در ژانویه 2023 برای اولین بار پرونده هایی از ایالت دریافت کرد که نشان می داد دادستان ها می دانستند، اما به گ،یپ یا وکلایش فاش نکرده بودند که اسنید پس از دستگیری برای اختلال دوقطبی لیتیوم تجویز شده است. اسنید گفته بود که به طور تصادفی این دارو برای سرماخوردگی به او تجویز شده است. دادستان ها همچنین به اسنید اجازه دادند که به دروغ شهادت دهد که هرگز تحت درمان روانپزشک قرار نگرفته است.

در همان ماه، دراموند یک دادستان سابق منطقه و قانونگذار جمهوری خواه، ر، دانکن، را به ،وان مشاور مستقل برای بررسی پرونده گلوسیپ منصوب کرد. در آوریل 2023، پس از 600 ساعت کار، دانکن گزارش داد که معتقد است یک محاکمه جدید ضروری است زیرا گلوسیپ از یک محاکمه عادلانه محروم شده است.

بر اساس آن گزارش، دراموند به درخواست گ،یپ مبنی بر لغو محکومیت او از سوی دادگاه استیناف جنایی اوکلاهاما، بالاترین دادگاه کیفری ایالت، و همچنین درخواست عفو او از هیئت عفو و آزادی مشروط ایالت پیوست.

هر دوی این تلاش‌ها برای کمک‌جویی در اوکلاهاما رد شد و باعث شد گلوسیپ (دوباره با حمایت دراموند) به دادگاه عالی برود و از قضات بخواهد که اعدام او را که برای 18 می 2023 برنامه ریزی شده بود، به حالت تعلیق درآورند تا به آنها فرصت بیشتری بدهد. برای رسیدگی به درخواست های او

قضات این درخواست را پذیرفتند و در ژانویه 2024 با رسیدگی به پرونده گ،یپ موافقت ،د. با حمایت ایالت از گ،یپ، چند هفته بعد، دادگاه عالی کریستوفر میشل، کارمند سابق قاضی جان رابرتز، را برای دفاع از تصمیم دادگاه استیناف جنایی اوکلاهاما منصوب کرد که محکومیت و حکم اعدام گ،یپ را به جا می‌آورد.

در اعطای پرونده، قضات یک سوال برای طرفین اضافه ،د: آیا دیوان عالی قدرت بررسی تصمیم دادگاه تجدیدنظر جنایی اوکلاهاما را دارد یا اینکه در عوض از انجام این کار منع شده است زیرا تصمیم ثابت است. در یک “زمینه ،تی کافی و مستقل”. خانواده Van Treese که معتقدند گلوسیپ باید اعدام شود، از این نظریه حمایت می کنند که پرونده خارج از صلاحیت دادگاه است.

میشل ادعا می کند که دیوان عالی نمی تواند دعاوی گ،یپ را بررسی کند زیرا دادگاه ایالتی آنها را بر اساس یک مبنای ،تی “پارادایمی” کافی و مستقل حل و فصل کرده است: این دادگاه اعلام کرد که ادعاهای گلوسیپ توسط یک قانون ایالتی منع شده است که دادگاه ها را در پرونده های سرمایه ای از بررسی مسائلی که یک زند، در آن وجود دارد منع می کند. می توانست زودتر مطرح کند. او می نویسد که در انجام این کار، دادگاه ایالتی به عقیده خود، بدون ارجاع به قانون فدرال، این قانون را «اساساً کلمه به کلمه» اعمال کرد.

گ،یپ پاسخ می دهد که برای غلبه بر این فرض که دادگاه عالی می تواند حکم دادگاه ایالتی را در مورد یک موضوع قانون فدرال بررسی کند، “مانع بزرگی” وجود دارد. و در این مورد، او تأکید می‌کند، تصمیم دادگاه ایالتی «مستقیماً» به قو،ن فدرال متکی است – به‌ویژه، تصمیم دیوان عالی در سال 1963 در بردی علیه مریلند، که از دادستان ها می خواهد که هر مدرکی را که به نفع متهم است و می تواند بر تصمیم در مورد مجرمیت یا مجازات تأثیر بگذارد ارائه دهد و تصمیم آن در سال 1959 در Napue v. Illinois، معتقد است که اگر دادستان با استفاده از آنچه می دانند شهادت دروغ است، محکومیت به دست آورد، اگر «هر گونه احتمال معقولی» وجود داشته باشد که شهادت دروغ می تواند بر تصمیم هیئت منصفه تأثیر بگذارد، محکومیت باید کنار گذاشته شود. او خاطرنشان می کند که دادگاه ایالتی در مورد اصل ادعاهای گلوسیپ مربوط به آن پرونده ها حکم داد، بدون اینکه اشاره کند که تصمیمات دادگاه عالی را فقط برای “راهنمایی” مورد بحث قرار داده است.

دراموند می افزاید که حکم دادگاه ایالتی به دلیل دیگری نمی توانست مبتنی بر “زمینه ایالتی کافی و مستقل” باشد. او توضیح می‌دهد که به‌،وان دادستان کل، می‌تواند از اجرای قانون ایالتی که دادگاه استیناف جنایی اوکلاهاما برای اطمینان از اجرای عدالت به آن تکیه کرده، چشم پوشی کند. او می نویسد که او در این مورد این کار را کرد، اما دادگاه ایالتی آن را رد کرد – تا آنجا که ایالت آگاه است، “برای اولین بار همیشه” دراموند پیشنهاد می‌کند که این نوع «موانع بی‌سابقه و غیرقابل توضیح برای تسکین»، «دقیقاً نوعی قاعده «بدیع و بی‌اساس» است که برای منع دادگاه عالی از بررسی پرونده گ،یپ ناکافی است.

اما میشل در مورد اینکه آیا دراموند به طور خاص از اعمال قانون رویه ای ایالتی در مورد گ،یپ در این دادرسی چشم پوشی کرده بود بحث می کند: سلف او، میشل، این کار را در یک دادرسی قبلی انجام داد، اما فقط برای آن دادرسی. بنابراین، حتی اگر دراموند استدلال‌های مطرح‌شده توسط سلف خود را در پرونده‌های قبلی وارد کند، این به منزله چشم پوشی برای اه، این پرونده نخواهد بود.

میشل می‌نویسد که استدلال‌های گ،یپ و دراموند به این استدلال خلاصه می‌شود که OCCA باید به طور کامل‌تر برگزاری آن را توضیح می‌داد یا اینکه برگزاری آن اشتباه است. اما هیچ یک از این مواضع مبنای معتبری برای این دادگاه برای بررسی تصمیم دادگاه ایالتی مبتنی بر قو،ن ایالتی نیست.

سوال دوم پیش روی دادگاه به اصل پرونده می‌پردازد: آیا قضات باید محکومیت و حکم گ،یپ را باطل کنند، زیرا دادستان در تصحیح شهادت نادرست اسنید و ارائه شواهدی که ممکن است به پا،ازی گ،یپ کمک کرده باشد، کوتاهی می‌کنند.

گ،یپ ادعا می کند که از آنجایی که دادستان «کل پرونده به اعتبار اسنید بستگی دارد»، ناتو، در تصحیح شهادت دروغ او مبنی بر اینکه هرگز روانپزشک را ندیده است، و اینکه او نمی داند چرا پس از دستگیری برای او لیتیوم تجویز شده است (زم، که او به او مراجعه کرده است). یک اختلال سلامت روان درمان نشده اما جدی) “مهم بود.” به ،وان مثال، گ،یپ معتقد است، تصحیح شهادت اسنید احتمالاً اعتبار او به ،وان شاهد را تضعیف می‌کرد، به‌ویژه زم، که این شهادت تنها مدرکی بود که مستقیماً گلوسیپ را با مرگ ون تریس مرتبط می‌کرد.

دراموند به پیشنهاد دادگاه ایالتی مبنی بر اینکه شهادت اسنید “به وضوح دروغ نبود” مخالفت می کند زیرا او ممکن است “اختلالات سلامت رو، خود را انکار کند.” اما دراموند تأکید می کند که «در انکار بودن» بهانه ای برای دروغ گفتن نیست. و در هر صورت، دراموند می نویسد، صرف نظر از اینکه اسنید ممکن است چه اعتقادی داشته باشد، ناپوهممنوعیت استناد به شهادت دروغ در مورد دادستان ها اعمال می شود نه شاهدان.

به طور مشابه، گ،یپ ادامه می دهد، اگر دادستان ها فاش می ،د که اسنید توسط روانپزشک معالجه شده و لیتیوم برای او تجویز شده بود، وکلای م،ع گ،یپ می توانستند مسائل سلامت رو، اسنید را بررسی کنند، دروغ های او را بر روی جایگاه برجسته کنند، و پیشنهاد کنند که خاطره او از جنایت به یادگار مانده است. “بسیار غیر قابل اعتماد.” گلوسیپ استدلال می کند که این به ،ه خود می تواند هیئت منصفه را به شک و تردید نسبت به شهادت اسنید وادار کند.

میشل پاسخ می‌دهد که ادعاهای گلوسیپ برای کمک به “بیش از حد خواندن” یادداشت‌های دادستان است. یادداشت‌هایی که گ،یپ به آن‌ها اشاره می‌کند بسیار «رمزآمیز» هستند – فقط حاوی عبارت «در لیتیوم هستند؟» او می‌گوید و اشاره به یک پزشک – که آنها در واقع با شهادت اسنید در تضاد نیستند یا به گ،یپ کمک نمی‌کنند. اما حتی اگر گ،یپ و ،ت حق داشته باشند که داشتن این اطلاعات به وکلای محاکمه گ،یپ نشان می دهد که اسنید توسط روانپزشک لیتیوم تجویز شده است، بعید به نظر می رسد که هیأت منصفه این اطلاعات اضافی را داشته باشد یا نه. می دانستند (همانطور که می دانستند) که یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی لیتیوم را برای اسنید تجویز کرده است.

در نهایت، دراموند دادگاه ایالتی را به دلیل عدم توجه به نتیجه گیری خود مبنی بر اینکه محکومیت و حکم اعدام گلوسیپ باید کنار گذاشته شود، مقصر می داند زیرا «از نظر قانون اساسی غیرقابل حمایت است». او به قضات می‌گوید: «این تصمیم با بیان اینکه دادگاه‌ها در حفظ محکومیت‌های «خودشان» منافعی دارند، سیگنالی وحشتناک به طرفین دعوا می‌فرستد.»

میشل می‌گوید: «هیچ چیز در قانون اساسی دادگاه ایالتی را مجبور نمی‌کند تا به اعتراف اشتباه یک مقام ،تی احترام خاصی را ارائه دهد». او می‌افزاید، اما حتی اگر دادگاه‌ها م،م به «ملاحظات محترمانه» به چنین اعترافاتی باشند، دادگاه ایالتی این تعهد را «با تأیید موضع دادستان کل اما مخالفت با آن در مورد قانون و حقایق» انجام می‌دهد. علاوه بر این، او معتقد است، درخواستی مانند دراموند از دادگاه ها برای مداخله و باطل ، محکومیت های کیفری، نگر، های «جدی» در مورد ت،یم قدرت بین سه قوه ،ت ایجاد می کند.

قاضی نیل گورسوچ تاکنون خود را از رسیدگی به پرونده گ،یپ کنار گذاشته است، احتمالاً به این دلیل که او در یکی از تجدیدنظرهای قبلی گ،یپ در زم، که به ،وان قاضی در دادگاه استیناف ایالات متحده برای حوزه دهم، که اوکلاهاما را شامل می شود، شرکت کرده است.

این مقاله بود ابتدا در Howe on the Court منتشر شد.